W dniach 5-7 października 2018 odbyły się w Dusznikach Zdroju, u Ojców Franciszkanów rekolekcje pt. Pedagogia Nowego Człowieka.

Program rekolekcji:

1. Nasze powołanie
2. Pedagogia Nowego Człowieka
O pojęciu wychowania
Proces Wychowania: Pedagogia Nowego Człowieka
3. Dialog o wychowaniu
Wychowanie jako wspólne uczestnictwo
Dialog małżonków o wychowaniu
4. Zagrożenia wychowania

Treści rekolekcyjne dotyczyły przede wszystkim strategii wychowania, ale było też trochę taktyki, czyli praktyki.
Strategia - to myśl ks. Franciszka Blachnickiego, który stworzył wizję Ruchu Światło-Życie jako pedagogii Nowego Człowieka.
Ale jest to też myśl innych proroków naszych czasów, skierowana do małżeństw: Ojca Henri Caffarela i św. Jana Pawła II.
Henri Caffarel, założyciel ruchu Ekip, z którego czerpie Domowy Kościół, zwrócił uwagę na wyjątkowość miłości małżeńskiej. Małżeństwo nie "rozpływa się" we wspólnocie. Duchowość małżeńska ma cechy zupełnie wyjątkowe, jest to duchowość pary.
Nasza wizja rozwojowa wygląda jak następuje: ja - ty - para - my

Istotę tego, czym jest duchowość pary małżeńskiej dogłębnie ujmuje i rozwija w dziele "Miłość i odpowiedzialność" K. Wojtyła.
Jesteśmy dla siebie darem. Tylko w relacji do drugiej osoby można być darem. Żadna społeczność nie jest w stanie "unieść" tego daru.
Dlatego w kluczowym tekście na temat wychowania ("List do rodzin", par. 16) JPII zadaje pytanie: "Na czym polega wychowanie?" i odpowiada w dwóch krokach. Najpierw:
Wydaje się, że aby trafnie na to pytanie odpowiedzieć, nie można pominąć dwóch fundamentalnych prawd:
po pierwsze, że człowiek jest powołany do życia w prawdzie i miłości;
po drugie, że każdy urzeczywistnia siebie przez bezinteresowny dar z siebie samego.
Odnosi się to zarówno do tych, którzy wychowują, jak i do tych, którzy są wychowywani".
i dodaje konkluzję:
"Również i wychowanie jest procesem, w którym wzajemna komunia osób dochodzi do głosu w sposób szczególny.
Wychowawca jest osobą, która „rodzi” w znaczeniu duchowym.
Wychowanie w tym ujęciu może być równocześnie uważane za prawdziwe apostolstwo.
Jest wspólnym uczestnictwem w prawdzie i miłości, w tym ostatecznym celu, który stanowi powołanie człowieka ze strony Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego.

Istotą wychowywania jest stwarzanie okazji, okoliczności w których możliwe jest "wspólne uczestnictwo".

Zwróćmy uwagę na słowo "również". I małżeństwo i wychowanie bazuje na komunii osób. Wokół tej komunii musi koncentrować się nasza komunikacja i nasz dialog małżeński. Celem jest wspólnota osób: communio personarum.

Współczesna cywilizacja jest "wykorzeniona", to jest pozbawiona uczestnictwa, jest to i pustynia i grunt skalisty. Stąd też nasza pedagogia musi mieć przed sobą szeroką wizję. Jan Paweł II mówił w 1997:
Umiłowani Bracia i Siostry, bądźcie solidarni z życiem. (...) Potrzebna jest powszechna mobilizacja sumień i wspólny wysiłek etyczny, aby wprowadzić w czyn wielką strategię obrony życia.
Dzisiaj świat stał się areną bitwy o życie. Trwa walka między cywilizacją życia a cywilizacją śmierci.
Dlatego tak ważne jest budowanie «kultury życia» (Jan Paweł II, Kalisz)

Powołaniem Akademii Wychowania jest właśnie budowanie "kultury życia". Na gruncie małżeństwa, a potem rodziny, która staje się Domowym Kościołem.